بعضی از والدین اظهار می دارند که مشکل ما با تکالیف کودکان مان است. خیلی آهسته کار می کنند و زمان زیادی را صرف تراشیدن مداد می کنند و ما مرتب مجبور می شویم یادآوری کنیم که تکالیف مدرسه را انجام دهید. اجازه بدهید ابتدا تصور شما از این مشکل را اصلاح کنیم. شما می گویی: مشکل ما. نه این مشکل کودکان است، خودتان را درگیر نکنید، اجازه بدهید همه مسولئیت را کودک خود به عهده بگیرد.
مسئولیت تکالیف کودک را به خودش واگذارید
خیلی عصبی نشوید و بیش از حد هم تلاش نکنید. سعی کنید خیلی مداخله نکنید. اجازه دهید کودک مسئولیت همه کارهایش را بپذیرد، حتی اگر منجر به آموختن درس ها به روشی سخت و دشوار شود. به خاطر داشته باشید که اگر کودک مسئولیت پذیری داشته باشید که معمولا کارهایش را به خاطر می آورد، یک بار کمک کردن به او اشکالی ندارد. اما برای کودکی که مرتب همه چیز را فراموش می کند و منتظر می شود تا کسی کمکش کند، هیچ راهی بهتر از آموزش درس های مهم از طریق پیامدهای طبیعی کارش نیست.
اجازه بدهید کودک خودش انتخاب کند چه زمانی و کجا تکالیفش را انجام دهد. مشاور و مربی باشید
اجازه دهید کودک خودش برای تنظیم تکالیفش تصمیم بگیرد، شما فقط چند یادآوری کوتاه به او بکنید. بعد آرام و ساکت باشید و لطفا غرغر نکنید. غرغر کردن، انجام تکالیف را مشکل شما نشان می دهد؛ در حالیکه این مشکل کودک شماست نه شما. آرام باشید و ساکت.
مداخله خود را در تکالیف او کمتر کنید، اما علاقه خود را به او نشان دهید
علاقه داشتن با مداخله کردن، دو مقوله کاملا مجزا هستند. علاقه یعنی آگاهی از آنچه او می خواند و مراقبت تا پایان تکالیف و تشویق و جایزه دادن و در صورت نیاز در دسترس بودن برای کمک به او. مشارکت شما باید تنها در حدی باشد که به کودک کمک کنید دستورالعمل ها را بفهمد یا به او کمک کنید چگونه مسائل را حل کند و یا تکالیف تمام شده او را بررسی کنید و یا قبل از امتحانش از او سوالاتی بپرسید که بفهمد درس را یاد گرفته یا خیر. وقتی از شما کمک می خواهد به او کمک کنید؛ در غیر این صورت فقط او را تشویق کنید و یا خیلی کوتاه بی اعتنایی کنید.
از دادن جایزه و تنبیه به خاطر تکالیف پرهیز کنید
دادن جایزه یا تنبیه کودک باعث می شود توجه او از انجام تکالیف به سمت تنبیه یا جایزه منحرف شود. کودک بیش از حد در این امر فرو می رود تا جایزه بدست آورد و از تنبیه دوری کند و این خود مشکل ساز است. تکالیف، جزء لازم و ضروری مدرسه به شمار می رود و باید همان طور مهم به آن نگریسته شود و هیجانات باید درباره آن به حداقل برسد.
بر کارهایی که کودک درست انجام داده بیشتر تمرکز کنید
خیلی ناراحت کننده است که همیشه کارهای بدت را به تو گوشزد کنند یا اینکه خاطرنشان کنند چگونه می توانی بهتر باشی. وقتی کارهای کودکتان را مرور می کنید، خیلی مهم است بر کارهایی که درست انجام شده بیشتر تمرکز کنید. چیزی پیدا کنید تا از کودک تعریف کنید، حتی اگر یک مسئله خیلی کوچک باشد، حتی خوش خط نوشتن تکالیف! کودکان به جایزه و تشویق پاسخ مثبت نشان می دهند، زیرا این کار باعث می شود آنها نکات مثبت خودشان را ببینند. با درک نقاط قوت، آنها برای ارتقای خود، انگیزه پیدا می کنند و اعتماد به نفس و دانش آنها بالا رفته و ضعف آنها کمتر می شود.
با کودکتان صحبت کنید و بگویید او چقدر برایتان مهم و دوست داشتنی است، فرقی نمی کند نمره او در مدرسه چه باشد، شما او را دوست خواهید داشت
با کودک صحبت کنید و به او بفهمانید تلاش و نگرش او برایتان مهم است نه نمره او در مدرسه. اگر نمرات او خوب بودند، نظر مثبت دهید اما زیاده روی نکنید! شما نمی خواهید کودک فکر کند دوست داشتن او به خاطر نمره است یا شخصیت او تحت تاثیر نمراتی است که می گیرد.
رعایت موارد فوق کودک شما را مطمئن می سازد که شما در کنارش هستید تا او را حمایت و تشویق نمایید و به او کمک کنید، اما او باید بداند که شما بر این عقیده اید که خودش به تنهایی می تواند از عهده تکالیف مدرسه اش بربیاید.