دندان‌های شیری نوزادان نخستین دندان‌هایی هستند که در دهان کودک رشد می‌کنند و نشانه‌ای از آغاز مرحله‌ای جدید در رشد او محسوب می‌شوند. این دندان‌ها معمولاً بین چهار تا شش‌ماهگی شروع به رویش می‌کنند، هرچند در برخی نوزادان ممکن است زودتر یا دیرتر ظاهر شوند. نخستین دندان‌هایی که بیرون می‌آیند، اغلب دندان‌های پیشین پایین هستند. فرآیند دندان درآوردن معمولاً با علائمی مانند بی‌قراری، تب خفیف، افزایش بزاق، و تمایل نوزاد به جویدن اشیاء همراه است.
برای کاهش درد و ناراحتی نوزاد در زمان دندان درآوردن، می‌توان از روش‌های ساده و ایمن استفاده کرد. ماساژ آرام لثه با انگشت تمیز، استفاده از حلقه‌های دندانی خنک (نه یخ‌زده) و یا پستانک‌های میوه‌خوری حاوی میوه نیمه‌یخ‌زده می‌تواند تسکین‌دهنده باشد. در برخی موارد، مصرف داروهای تب‌بر و مسکن نظیر استامینوفن کودکان با مشورت پزشک مفید است. با این حال، استفاده از ژل‌ها یا پمادهای بی‌حسی موضعی روی لثه توصیه نمی‌شود؛ زیرا ممکن است باعث بی‌حسی گلو و خطر خفگی هنگام بلع شود.
مراقبت از دندان‌های شیری از همان روزهای نخست اهمیت زیادی دارد. این دندان‌ها نه‌تنها در تغذیه نوزاد و یادگیری تکلم نقش کلیدی دارند، بلکه به رشد صحیح فک و چیدمان دندان‌های دائمی نیز کمک می‌کنند. والدین باید از همان ابتدا نوزاد را به بهداشت دهان و دندان عادت دهند. تمیز کردن دندان‌ها با مسواک نرم مخصوص نوزادان یا مسواک انگشتی و مقدار کمی آب کافی است.
همچنین، مراجعه منظم به دندان‌پزشک کودکان برای بررسی سلامت دندان‌ها و دریافت راهنمایی در مورد تغذیه، مراقبت و پیشگیری از پوسیدگی بسیار ضروری است. توجه به سلامت دندان‌های شیری نه‌تنها به لبخند زیبا و اعتماد به نفس کودک کمک می‌کند، بلکه پایه‌ای برای سلامت دهان و دندان او در سال‌های آینده خواهد بود.