مهمترین منبع کافئین برای بزرگسالان چای و قهوه و برای کودکان نوشابه های گازدار است. گروه سنی که بیشترین مقدار کافئین را نسبت به وزن بدن مصرف می کنند، بچه های یک تا پنج ساله هستند. کافئین علاوه بر اینکه محرک اعصاب است، طپش قلب و سرعت سوخت و ساز را نیز بالا می برد. این ماده، اشتها را کاهش می دهد و ترشح اسید معده و حجم ادرار را افزایش می دهد. بررسی ها نشان داده اند که اگر مصرف کافئین برای چند روز قطع شود، عوارضی مانند عوارض ترک اعتیاد ظاهر خواهد شد. این عوارض عبارتند از: حساسیت، بی حوصلگی، خواب آلودگی و سردرد.
تاثیر کافئین بر رفتار و سلامت کودکان به خوبی روشن نیست. سوخت و ساز کافئین در اطفال کوچک بسیار کند است، ولی در سایر کودکان مانند بزرگسالان است. مصرف زیاد کافئین در کودکان باعث ناآرامی، افزایش فعالیت و پرحرفی و گاهی عصبانیت آنها می شود و سرعت نشان دادن واکنش را کم می کند. کودکانی که به مصرف مقدار زیادی کافئین عادت کرده اند، اگر به آنها کافئین داده نشود، اضطراب زیادی نشان می دهند و هوش و دقتشان کم می شود.
اثر تحریک کننده کافئین را تا اندازه ای مربوط به تاثیر آن بر فشار خون می دانند. حتی مقدار کمی کافئین که در یک فنجان قهوه وجود دارد، فشار خون را به طور موقت در بزرگسالان بالا می برد، ولی تاثیر درازمدت آن به خوبی روشن نیست. عوارض جانبی مصرف کافئین معمولا عوارض منفی هستند، ولی در بعضی موارد مثلا در کودکان فعال اثرات مثبت و سودمند نیز دیده شده است. بررسی ها نشان می دهد که کافئین، رفتار این کودکان فعال را تعدیل و سرعت نشان دادن واکنش آنها را بهتر می کند. البته داروهایی که برای فعالیت بالا تجویز می شوند، نسبت به کافئین تاثیر بهتری دارند. به علت اثرات نامطلوب کافئین، بسیاری از خانواده ها به جای قهوه معمولی، از قهوه کافئینه ( قهوه ای که کافئین آن گرفته شده است) استفاده می کنند. مصرف چای بدون کافئین و نوشابه های بدون کافئین نیز به جای چای و نوشابه های معمولی متداول شده است. توصیه می شود که کودکان و نوجوانان مصرف نوشابه های کافئین دار را کاهش دهند و مصرف آن را به یک سوم لیتر در روز، معادل یک بطری کوچک نوشابه، محدود نمایند.