کودک منزوی کودکی است که نمی تواند با اطرافیان خود به خوبی ارتباط برقرار کند و به همین دلیل از آنها فاصله می گیرد. این دسته از کودکان اعتماد به نفس پایینی دارند که علت آن نوع رفتار والدین و فرزندپروری اشتباه آنهاست. رفتارهایی مثل کناره گیری از گروه و دوستان، تنها بازی کردن و ترس از برقراری ارتباط با دیگران، انزواطلبی کودک را نشان می دهند. پدر و مادر باید تلاش کنند کودک را وادار به برقراری ارتباط کنند. پیشنهادهایی خلاقانه برای دوست پیدا کردن و بازی کردن به کودک بدهید و سپس اجازه بدهید خودش انتخاب کند به چه روشی با دوستانش رابطه برقرار کند.
کودکان از اینکه در جمع های دوستانه پذیرفته نشوند، می ترسند. ممکن است کودکتان به جمعی وارد شود و با شوق به سوی کودکان دیگر برود؛ اما بعد از مدتی شروع به گریه کند. اجازه بدهید کودک بر این ترس غلبه کند. کمک کنید تا با شجاعت و اعتماد به نفس وارد ارتباط های جدید بشود. ارتباط و صمیمیت خودتان را با کودک حفظ کنید. به او اطمینان بدهید که شما در کنارش هستید و از او مراقبت می کنید، سپس او را به جمع دوستان ببرید و از او بخواهید راهکارهایی را که به او داده اید، عملی کند.
نباید در مواجهه با کودک منزوی او را تنبیه و تحقیر کرد؛ بلکه باید به این امر پی برد که کودک به دلیل مشکلاتی دچار این رفتار است؛ بنابراین سعی کنید بیشتر او را درک و با محبت و تشویق بیشتر او را وارد جمع کنید.
یکی دیگر از راهکارهای مقابله با کودک منزوی، برقراری ارتباط والدین با کودک است. باید سعی کنید بیشتر با کودک حرف بزنید، بیشتر با او بازی کنید و همچنین سعی کنید فرزند پسر با پدر ارتباط قوی تر داشته باشد و فرزند دختر نیز با مادر بیشتر هم صحبت شود.