سیستم موقعیت یابی ماهواره ای جهانی، فناوری نوینی از شاخه فناوری های مخابراتی و همراه است و به کمک دریافت کننده های ریزپردازنده سیگنال، طول و عرض جغرافیایی، موقعیت زمانی و مکانی یک شی متحرک یا یک عارضه تعریف شده خاص را مشخص می کند. از این فناوری می توان در تشخیص لحظه زلزله، آتش سوزی، حوادث غیرمترقبه، ردیابی افراد خاطی و مجرمان، مشخص کردن نقاط بمب گذاری شده، برنامه ریزی برای جلوگیری از سقوط هواپیما، مکان یابی برای طراحی برج ها و بسیاری از مصارف دیگر استفاه کرد.
سامانه ماهواره ای گالیلو اولین پروژه فضایی است که توسط اتحادیه اروپا و آژانس فضایی اروپا به طور مشترک انجام شد. یک سامانه مستقل جهانی و تحت کنترل اروپاست که پنج سطح خدماتی را برای کاربران مجهز به گیرنده گالیلو فراهم می نماید. این پروژه ارزشی بالغ بر ۴/۳ میلیارد یورو دارد که از محل سرمایه گذاری های خصوصی و دولتی تامین شده و لقب پرهزینه ترین پروژه فضایی تاریخ را به خود گرفته است. گالیلو این قابلیت را دارد تا با دیگر سامانه های ماهواره ای مخصوصا جی پی اس همکاری نماید. این سامانه برای موقعیت یابی شهری در فضاهای مسکونی استفاده می شود برخلاف جی پی اس آمریکایی که دولت آمریکا با پشتیبانی ارتش، آن را برای مقاصد نظامی به کار می گیرد تا در موقعیت یابی مواضع نظامی و پایگاه های اتمی یا موشکی سایر کشورها استفاده کند. سامانه موقعیت یاب جهانی گالیلو، شبکه ای متشکل از ۳۰ ماهواره خواهد بود که بر اساس کارایی این ماهوراه ها اطلاعات دقیقی در خصوص زمان و مکان در اختیار کاربران بر روی زمین و حتی در هوا و فضا قرار خواهد گرفت. از این ۳۰ ماهواره، ۲۷ ماهواره عملیاتی و سه ماهواره اسپیر می باشند. ماهواره ها در ۳ مدار با زاویه ۵۶ درجه نسبت به زمین (خط استوا) قرار گرفته اند و در هر مدار ۱۰ ماهواره قرار دارد. زمان یک دور چرخش ماهواره به دور زمین حدود ۱۴ ساعت طول می کشد. وزن هر ماهواره ۶۵۰ کیلوگرم بوده و عمرماهواره ها ۱۲ سال است.