در سالهاي اخير استفاده از ربات ها در کاربردهاي پزشکي و به خصوص توان بخشي افزايش يافته است. مطالعات نشان داده است که ربات ها مي توانند به خوبي در اين عرصه به فيزيوتراپ ها کمک کنند. همواره کنترل ربات هاي توان بخشي به  عنوان يک چالش مهم براي متخصصان اين حوزه بوده است. تاکنون روش هاي مختلفي براي کنترل ربات ها با کاربرد توان بخشي ارائه شده است. از جمله اين روش ها مي توان به کنترل موقعيت، کنترل نيرو، کنترل هيبريد موقعيت- نيرو و کنترل امپدانس اشاره کرد. در ميان اين روش ها کنترل هيبريد موقعيت- نيرو و کنترل امپدانس در قياس با ديگر روش ها موثرتر مي باشند. کنترل هيبريد در ربات لوکومت به خوبي پياده سازي شده است. در مقايسه با ديگر روش هاي کنترلي در کاربرد ربات هاي توان بخشي، کنترل امپدانس تاثيرگذارتر و انعطاف پذيرتر است. ربات ام- اي- تي منيوس به عنوان يکي از موارد کاملا موفق استفاده از کنترل امپدانس در ربات هاي توان بخشي نام گرفته است. ايده کنترل امپدانس که اولين بار به وسيله هوگان ارائه شد اکنون به عنوان يکي از زمينه هاي فعال تحقيقاتي به خصوص در زمينه ربات هاي توان بخشي محسوب مي شود. در روش کنترل امپدانس، کنترل نيرو و کنترل موقعيت هيچ يک به تنهايي انجام نمي پذيرد، اين روش قادر به تنظيم امپدانس ربات در تماس با محيط است. قانون کنترل امپدانس در واقع به طراحي ديناميکي مي پردازد که ربات توان بخشي در تماس با بيمار بايد از خود نشان دهد. در صورت پياده سازي اين روش کنترلي، ربات توان بخشي در تعامل با محيط همانند يک سيستم جرم--  فنر- دمپر در مقابل نيروي اعمالي از طرف محيط عمل مي کند. هر روزه دانشمندان اين حوزه با رويکردي خاص و تازه نسبت به اين روش کنترلي سعي در بهبود نتايج حاصل از آن در کاربردهاي مختلف دارند.