در مواقع بحراني همچون سيل و زلزله، نيروهاي امداي براي نگهداري مواد دارويي و اکسن ها نياز به يخچالي دارند که بدون استفاده از انرژي الکتريکي و با استفاده از انرژي هاي جايگزين مانند انرژي خورشيدي، انرژي اتلافي خروجي اگزوز خودروها و باد کار کند.
کشور ايران در بين مدارهاي ۲۵ تا ۴۰ درجه عرض شمالي قرار گرفته است و در منطقه اي واقع شده که به لحاظ دريافت انرژي خورشيدي در بين نقاط جهان در بهترين رده ها قرار دارد. ميزان تابش خورشيدي در ايران بين ۱۸۰۰ تا ۲۲۰۰ کيلووات ساعت بر متر مربع در سال تخمين زده شده است که بالاتر از ميزان متوسط جهاني است. در ايران به طور متوسط ساليانه بيش از ۲۸۰ روز آفتابي گزارش شده است که بسيار قابل توجه است. از سوي ديگر ايران يک کشور کوهستاني است که بطور متوسط ۱۰۰۰ متر بالا تر از سطح دريا قرار دارد. پس ايران داراي پتانسيل خورشيدي مناسبي مي باشد.
توليد سرمايش از حرارت غالباً توسط سيکل هاي جذبي صورت مي پذيرد که به دو دسته سيکل هاي جذب سطحي و جذبي دسته بندي مي شوند. در سيکل هاي جذبي فرايند جذب مابين سيال هاي مبرد و جاذب صورت مي گيرد، در صورتي که در جذب سطحي فرانيد جذب بين سيال مبرد و سطح ماده جاذب جامد انجام مي گيرد و اين دو سيکل با يکديگر تفاوت هاي عمده دارند. قابليت کارکرد سيکل جذب سطحي با منابع حرارتي دماي پايين تر مزيت مهم اين سيکل نسبت به سيکل جذبي مي باشد که اين موضوع امکان استفاده از منابعي مانند انرژي خورشيدي و حرارت بازيافتي از گازهاي اتلافي از اگزوز وسايل نقليه را فراهم مي سازد. مزيت ديگر سيکل تبريد جذبي عدم نياز آن به وجود پمپ مي باشد و انتقال مبرد فقط توسط گراديان حرارتي صورت مي گيرد. البته ضريب عملکرد سيستم هاي جذب سطحي از سيستم هاي جذبي پايين تر است که اين مسئله باعث کاهش سرعت تجاري شدن آن شده است.  در سيستم هاي جذب سطحي از جاذب- مبردهاي مختلف بسته به نوع کاربرد سيستم استفاده مي شود که از آنها مي توان به کربن فعال- متانول، سيليکاژل- آب و زئوليت- آب اشاره کرد. سيليکاژل- آب و زئوليت- آب،‌ جهت کاربردهاي تهيه مطبوع و کربن فعال- متانول جهت ايجاد دماي زير صفر استفاده مي گردند.