سیستم های راداری از روشهای مختلفی برای تشخیص و پردازش فاصله و سرعت بهره می برند. یک روش ساده که در شرکت مرسدس بنز نیز استفاده می شود، استفاده از سوئیچ هایی است که به سرعت سه حالت در مسیر بین تغذیه و آنتن ایجاد می کنند که باعث تشعشع پرتو در سه جهت مختلف می شود. این کار با قیمتی کم و بدون نیاز به جا به جایی فیزیکی آنتن صورت می گیرد. در این حالت پرتو تشعشع شده دارای پهنای کافی بوده و در هر حالت پرتو قسمتی از فضا را جاروب می کند که در کنار دو حالت دیگر زاویه دید ۱۲ درجه را پوشش می دهد. ویژگی مثبت این روش آن است که پرتوهای با پهنای بیشتر نیاز به آنتن های کوچکتری دارند. روش پیشرفته تر و گران تری هم وجود دارد که در آن یک آنتن با پرتویی با پهنای کم به صورت مکانیکی چرخیده و فضا را جاروب می کند. این سیستم می تواند بین ۶۴ تا ۱۲۸ نقطه را در زاویه دید رادار که نوعاً ۱۲ درجه است پوشش دهد که منجر به ریزبینی به مراتب بیشتر از سیستم سه پرتویی می باشد. در این حالت پرتوها بسیار باریکتر هستند و این موضوع باعث بزرگتر شدن آنتن می شود. از سویی تعداد زیاد پرتوها نیازمند به محاسبات پیچیده تری برای تعیین محل  و سرعت خودرو مقابل دارد هر چند که نتایج دقیق تری خواهیم داشت. کوچکی ابعاد آنتن باعث افزایش قابلیت جاسازی آن در مکانهای مختلف خودرو می شود که به نوبه خود حائز اهمیت می باشد. تکنولوژی های جدید همچون MMIC که در ابتدا به منظور کاربردهای نظامی و مخابراتی معرفی شدند قاب استفاده در این سیستم ها می باشند. طراحان کل سیستم راداری را در یک ابعاد کوچک با این مدارات طراحی می کنند. این مجموعه تراشه شامل یک میکروپروسسور است که با یک پردازشگر سیگنال دیجیتال و مکانیزم جاروب رادار در ارتباط است. این مجموعه در ارتباط با یک کامپیوتر مجزا است که تصمیم گیری افزایش سرعت و یا اعمال ترمز را به عهده دارد. محققان در تلاشند کل این مجموعه را در یک تراشه طراحی و پیاده سازی کنند. چنین پیشرفتی منجر به ارزان شدن محصول و تاثیر پذیری کمتر از تداخلات مختلف می شود.