حتما نام سیاهچاله های کیهانی بارها به گوشتان خورده است. بهتر است ابتدا تصویری ذهنی از سیاهچاله داشته باشیم تا بهتر بتوانیم به عمق موضوع پی ببریم. در واقع سیاهچاله  پدیده ای مرموز در کیهان است که می تواند به شکل کوره ای عظیم میلیاردها ستاره و سیاره را در گرداب خود بلعیده و آن چنان فشرده نماید که کره ای در حجم خورشید یا زمین، به اندازه یک توپ بسکتبال و تنیس درآید، بدون آنکه چیزی از جرم و وزن آن کاسته شود و سپس از این کرات بلعیده شده، کرات، کهکشان ها و جهان های جدیدی پدید آید! بنابراین ناخودآگاهی که فروید با ارائه آن برگ زرینی در شناساندن علل غایی رفتارهای انسانی در روانشناسی باز کرد،  حکم همان سیاهچاله ای را دارد که کلیه تجربیات شامل دیده ها، شنیده ها و آموخته های ما را از بدو تولد لحظه به لحظه در خود فشرده سازی می نماید تا دنیای بزرگ سالی مان را شکل دهد. بنابراین هر انسانی از یک تصویر ناخودآگاه از مراقبان اولیه خود برخوردار است که در تداوم زندگی بار دیگر آن را به صورت ایده آلی بازسازی می نماید که این تصویر را ایماگو یا همان تصویرسازی ذهنی می خوانند. امروزه با توجه به اهمیت و حساسیت سرنوشت ساز این واقعیت، روانشناسان با استفاده از اغلب رشته های علوم، خصوصا شاخه های مختلف روان درمانی بر رویکردی بسیار کارآمد بنام ایماگوتراپی یا انگاره درمانی تاکید دارند که ساختار اساسی مجموعه حلقه های گمشده ما را تشکیل می دهد. ایماگو تصویری است مرکب از کسانی که در کودکی بیش از دیگران بر شما تاثیر گذار بوده اند. این تصویر ممکن است تشکیل یافته از پدر و مادر شما، یا خواهر و برادر یا حتی پرستار بچه یا فامیلی نزدیک باشد. وقتی دو نفر  عاشق می شوند، اتفاقی بسیار محسوس رخ می دهد که فراتر از جذابیت فیزیکی است و آن هم میل و رغبت برای مصاحبت و حتی شباهت در ارزش ها و علایق است. برنامه کار این گونه است که ما به طور ناهشیار به دنبال یک شخص خاصی هستیم که به ما کمک کند برنامه کودکی خود را کامل کنیم، دردهای کودکی را التیام دهیم و تمامیت خود را به دست آوریم.