مصرف غذاهای متنوع برای رفع کافی نیازهای درشت مغذی ها و ریز مغذی ها الزامی است. کودکان با تنوع انتخاب غذای بیشتر، ظاهرا شاخص های کیفیت تغذیه ای بهتریی دارند. در همین رابطه بسیاری از کودکان اجتناب از غذاهای جدید یعنی کنار زدن غذاهایی که برایشان ناآشنا است را نشان می دهند. این پدیده ترس از غذاهای جدید نام دارد. ترس از غذاهای جدید به عنوان اجتناب و بیزاری از چشیدن غذای ناآشنا تعریف می شود و موجب تمایل به مصرف هر باره و دوباره غذاهای مشخص و محدود کردن چشیدن غذاهای دیگر می شود. به نظر می رسد ترس از غذاهای جدید، نوعی مکانیسم محافظت کننده مرتبط با مسئله همه چیزخواری است و مکانیسم مراقبت کننده ای تلقی می شود که حیوانات و انسان ها را از مصرف چیزهایی که می توانند مضر باشند، منع می کند و در عین حال آنها را به انتخاب غذاهای آشنا و امن به جای غذاهای جدید و ناآشنا هدایت می کند. با وجود نقش تطابقی ترس از غذاهای جدید، این مکانیسم می تواند مانع از مصرف غذاهای سالم متنوع شود و بسیاری از کشاکش ها همچون انتخاب های محدود غذایی، تنوع کم و کیفیت نامناسب رژیم غذایی و نقص در درشت مغذی ها و ریزمغذی ها را در پی دارد. ترس از غذاهای جدید می تواند متاثر از بسیاری از عوامل باشد. شخصیت از جمه متغیرهایی است که با ترس از غذاهای جدید مرتبط است. ترس از غذاهای جدید با ابعاد مزاج، هیجان پذیری، خجالت و واکنش ها منفی به غذا ارتباط دارد. عامل دیگر که با ترس از غذاهای جدید در ارتباط است سبک های والدگری است. والدین مستبد با در نظر گرفتن محدودیت های غذایی و تاکید بر مجموعه غذایی خاصی، افزایش ترس از غذاهای جدید که خارج از غذاهای معمولشان است را موجب می شوند در مقابل سبک والدگری مقتدرانه با دادن حق انتخاب، به ترس کمتر فرزندان نسبت به غذاهای جدید منتج می شود.