هنر نقاشی باعث افزایش خلاقیت، و به دنبال آن باعث کاهش احساس های شدید مثل پرخاشگری در کودکان می شود. فعالیتهای خلّاقانه در کاهش احساس خشم در کودکان تأثیر بسیاری دارد. به عبارتی، نقاشی به عنوان یک خروجی امن و خلاقانه برای بیان احساسات و افکار به کار می رود، و فرصتی برای کودکان فراهم می سازد تا کودک به راحتی و با آزادی کامل به تخلیه درون خود بپردازد، و تجارب و خاطره ها و احساسات را بیان کند. فعالیتهای هنری با ایجاد علاقه و لذت و درگیر کردن هر چه بیشتر کودکان، آنان را ترغیب می کنند با احساس آزادی و محدودیت کمتری به بیان صریح تر تجارب آسیب زای خود بپردازند. سپس با شناخت احساسات و عواطف خود، تسلط بیشتری بر این عواطف و هیجانات به دست آورند. این امر به نوبۀ خود گام مهمی در کاهش اختلالات رفتاری و افزایش سلامت روانی کودکان می باشد. نقاشی، کودک را قادر به بیان، به طور شفاهی می سازد تا یک ارتباط زبانی مشترک بین کودک و درمانگر به وجود آید، که در نتیجه باعث تسهیل روابط بین کودک و درمانگر می شود و یک روش درمان مؤثر برای کودکانی که دچار آسیب روانی و اجتماعی هستند می شود. می توان گفت به کمک نقّاشی، کشمکش ها و دلهره های درونی کودک کاهش یافته و اثر آنها کم می شود. وقتی مسائل و مشکلات عاطفی بر روی کاغذ منتقل می شود به صورت تازه و جداگانه ای که کمتر سنگین و دلهره آور است، در می آید.