بیشتر مردم وقتی درباره افسردگی فکر می کنند، موجودی غمگین، عبوس و روحیه باخته، شبیه شخصیتهای کارتونی را مجسم می کنند، که هر جا می رود ابری تیره از خود می پراکند. اما افسردگی کودکان، تفاوت بسیاری با افسردگی بزرگسالان دارد. به عوض آرام نشستن در اتاق و گریستن، یک بچه فریاد می زند، جیغ می کشد، با جسارت و مبارزه طلبی بد زبان می شود و ممکن است با خشم و قهر، بد خلق شود. بچه های افسرده، سعی می کنند افسردگی شان را به معرض نمایش بگذارند، به وسیله تظاهر به خشم و تحریک کردن، به خصوص با اعضای خانواده. این بچه ها وقتی در خانه اند، با والدین مشاجره می کنند، با برادران و خواهرانشان می جنگند، یا بدل به موجودی می شوند که در خانه هیچ کاری انجام ندهند. بچه های افسرده سعی می کنند تا از کارهایی که موجب افزایش برانگیختگی خشمشان شود دوری کنند. کارهایی مانند انجام تکالیف درسی و کارهای خانه. درضمن، هیچ بچه ای نمی تواند به کسی بگوید که احساس می کند افسرده است. با این وجود توجه به سه نکته درباره افسردگی کودکی قابل ملاحظه است. نکته نخست این است که ملاک هایی برای افسردگی بزرگسالان به کار رفته است می تواند برای افسردگی کودکان نیز به کار رود ویژگی های اساسی نشانگان افسردگی که در کودکان قابل تشخیص است همانند ویژگی های بزرگسالان می باشد. نکته دوم چون رفتارهای برون نمود یا ایذایی کودکان در مقایسه با رفتارهای درون نمود بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. گاه افسردگی دوران کودکی به عنوان یک رفتار درون نمود نادیده گرفته می شود و ممکن است تشخیص داده نشود یا ارزیابی نگردد. نکته آخر اینکه ویژگی های اندکی در مورد نشانگان افسردگی مانند خلق تحریکپذیر وجود دارد که بیشتر مخصوص کودکان می باشد.