در سال های اخیر استفاده از فناوری رایانش ابری در زمینه های مختلفی به طور چشمگیری افزایش یافته است. این فناوری، دسترسی آنلاین به منابع اطلاعاتی و محاسبه ای از طریق اینترنت را فراهم می کند و به جای آنکه اطلاعات بر روی دیسک سخت نگهداری شود و یا برنامه های کاربردی مورد نیاز به طور مستمر بروزرسانی شوند، از سرویس های فضای رایانش ابری به منظور برآوردن این نیازها و موارد مشابه استفاده می شود. اگرچه ممکن است که در این فعالیت ها صحت و محرمانگی پیام ها با استفاده از مکانیزم های امنیتی رایج تامین شوند ولی باز هم شناسه (مکان یا هویت) کاربر استفاده کننده از فضای رایانش ابری، طول و زمان ارسال پیام های مبادله شده بین او و فراهم کننده فضای رایانش ابری همچنان آشکار می ماند. بنابراین شنودگرهای شبکه می توانند بدون دانستن محتوای پیام با جمع آوری این داده ها در طول زمان و ترکیب آنها، اطلاعات حساسی در مورد کاربر (فرستنده پیام های تقاضا و گیرنده پیام های پاسخ) و فراهم کننده (گیرنده پیام های تقاضا و فرستنده پیام های پاسخ) به دست آورند. در حوزه امنیت شبکه های کامپیوتری به چنین حمله ای، حمله تحلیل ترافیک گفته می شود.
اصولا تحلیل ترافیک می تواند به سادگی انجام پذیرد زیرا اطلاعات مسیریابی در درون بسته ها به صورت واضح وجود دارند تا مسیریاب ها بتوانند مقصد بسته ها را شناسایی کنند و آنها را در جهت مناسب هدایت کنند. جهت حل این مشکل ها، روش های مبتنی بر بی نشانی به عنوان ابزاری در جهت حفظ حریم خصوصی کاربران پیشنهاد داه شده اند. با برقراری بی نشانی، ارتباط بین کاربران به عنوان فرستنده و گیرنده پیام ها به صورتی تامین می شود که حتی با تحلیل ترافیک هم نتوان اطلاعات، محرمانه کاربران را به دست آورد.
فراهم کردن بی نشانی در فضای ابری باعث افزایش محبوبیت بیشتر آن خواهد شد. زیرا بسیاری از کاربران، نیاز به جستجوی اطلاعات در فضای رایانش ابری به صورت بی نشان دارند. به عنوان مثال در کاربردهای پزشکی، یک بیمار یا یک معتاد مایل است بدون آنکه شناسه اش مشخص شود، تقاضاهای کمک خود را مطرح نماید. از کاربردهای دیگر بی نشانی می توان به اجرای پروتکل های انتخابات در فضای رایانش ابری اشاره کرد. به صورتی که مشخص نشود که هر کس چه رائی داده است. همچنین فراهم کردن ویژگی بی نشانی در کاربردهای نظامی به صورت بی نشان انجام پذیرد به طوری که کاربر، شناسه خود را محرمانه نگاه دارد.