در فضای الکترونیکی که نوشته های صورت مادی ندارند و نمی توانند لمس شوند و تبادل آگاهی ها در محیطی مجازی صورت می گیرد، هر علامتی (برای نمونه شماره رمز) که شناسایی امضا کننده داده پیام را امکان پذیر نماید، امضای الکترونیکی شمرده می شود. امضاء الکترونیکی، وظیفه معرفی شخص ارسال کننده و نیز انتساب داده پیام به وی را بر عهده دارد، وقتی شخصی از طریق رایانه اقدام به خرید کتاب می کند، تا زمانی که خریدار، داده پیام را امضاء نکند و هویت وی توسط مراجع گواهی تایید نشود، نمی توان اطمینان حاصل کرد که خریدار اهلیت معامله دارد و این امر به بحث امضاء الکترونیکی و مراجع گواهی ارتباط نزدیک پیدا می نماید. در تعریف امضای الکترونیک گفته شده است:

۱- رشته ای از داده ها که برای شناسایی مورد استفاده قرار می گیرد، مثلا متنی که به انهای پیام، پست الکترونیک یا نمابر ضمیمه می شود. ۲- یک شماره منحصر به فرد که برای شناسایی یک سخت افزار یا نرم افزار اختصاص می یابد.

برخی گفته اند امضای الکترونیکی هرگونه تصدیقی است که به شکل الکترونیکی ایجاد شده باشد و می تواند یک علامت رمز، کلمه، عدد، اسم تایب شده، تصویر اسکن شده یک امضای دستی یا هر نوع نشانه الکترونیکی باشد که به وسیله صادر کننده و قائم مقام وی صورت پذیرفته و به یک سند ملحق شده است. امضای دیجیتالی اجازه می دهد تا اسناد ارسال شده به صورت الکترونیکی امضاء شده و رسمیت یابند، گیرنده پیامی که به صورت دیجتیالی امضاء شده است، می تواند هویت فرستنده را شناسایی کرده و در صورتی که تغییری در پیام بعد از ارسال داده شده باشد آن را تشخیص دهد و پیام رمز گذاری شده را رمزگشایی کرده و بتواند آن را بخواند.