امروزه دستگاه های تلفن همراه قابلیت های متنوعی دارند و در محیط های مختلف از جمله محیطهای حساس و نظامی قابل استفاده هستند. از میان سیستم عامل های توسعه داده شده برای تلفن همراه و دستگاه های هوشمند قابل حمل، سیستم عامل اندروید فراگیر ترین آنها است. برای این سیستم عامل تا کنون نرم افزارهای زیادی توسعه داده شده اند. بسیاری از این نرم افزارها توسط افراد ناشناخته و توسعه دهندگان گمنام ارائه شده اند. مدل امنیتی نرم افزارها در سیستم عامل اندروید بر اساس مجوز هاست. این مجوزها فقط یک بار و در ابتدای نصب هر نرم افزار از کاربر پرسیده می شوند و پس از آن، کاربر چندان دخالتی در امنیت نرم افزار نصب شده ندارد. معمولا خود کاربران هم وقت زیادی به منظور مطالعه و دقت در فهرست مجوزها در صفحه ابتدایی نصب نرم افزار، اختصاص نمی دهند. علاوه بر این کاربران عادی معمولا دانش فنی برای شناخت تأثیر استفاده از هر مجوز در نرم افزار مورد استفاده را ندارند. بنابراین، این مدل امنیتی کارایی چندانی در ارتقاء امنیت کاربران به منظور حفظ داده های شخصی و حریم خصوصی آنها ندارد. نرم افزارهای مخرب مانند تروجانها، جاسوس افزارها و تبلیغ افزارها قادرند با فریب کاربران، خود را در در قالب نرم افزار مفید و بی خطر نشان داده و اطلاعات حساس شرکت ها و مراکز نظامی را به سرقت برند. این گونه بدافزارهاه همچنین می توانند با سرقت داده های شخصی افراد و انتشار آنها، حریم خصوصی آنها را نقض کنند. بر طبق آمارهای غیررسمی در سال ۲۰۱۵ در بین هر ۵ نرم افزار توسعه داده شده اندروید، یکی بدافزار بوده است. بر طبق همین آمارها و با توجه به گستردگی استفاده از سیستم عامل اندروید نسبت به سایر سیستم عامل های همراه، ۹۷ درصد بدافزارهای موبایل مربوط به اندروید می شوند. بنابراین، شناسایی و مقابله با این بدافزارهای بسیار حائز اهمیت است.