اخيرا موضوع استفاده از فناوري مورفينگ در سازه هاي هوايي به منظور افزايش کارايي، بازدهي و مزاياي عملياتي، توجه بسياري از سازمان هاي تحقيقاتي را به خود جلب کرده است. خواص آيروديناميکي و مزاياي کارکردي و در نتيجه صرفه جويي در مصرف سوخت به وسيله اين فناوري قابل دست يابي است. به طور کلي براي ايجاد خاصيت مورفينگ در سازه ها از مواد هوشمند و يا سيستم هاي کنترل هوشمند استفاده مي شود. مواردي از جمله استفاده از آلياژهاي حافظه دار، پيزوفيلم ها، پليمرهاي هوشمند، لوله هاي کامپوزيتي با ماتريس منعطف، همچنين اعمال تغييرات دما از جمله راهکارهاي ايجاد خاصيت مورفينگ در سازه هاست. يکي از مهم ترين روش ها در بحث ساختاري سازه هاي مورفينگ، به کارگيري ورق هاي موج دار کامپيوزيتي با ناهمسانگردي بالا مي باشد. تحقيقات بسياري در زمينه استفاده از راهکارهاي مورفينگ در هواپيما ها، سفينه هاي فضايي و کاربردهاي رباتيک انجام شده است که به نتايج خوبي نيز انجاميده اند. واژه مورفينگ به معناي تغيير شکل از حالتي به حالت ديگر بدون گسستگي است. در علوم مهندسي و صنايع، مورفينگ به سازه هايي گفته مي شود که مي توانند شکل و هندسه خود را با توجه به شرايط تغيير دهند و از اين طريق سبب افزايش عملکرد سازه ها شوند. امروزه استفاده از اين نوع سازه ها، که به آنها سازه هاي هوشمند نيز گفته مي شود، در صنايع، خصوصاً صنايع هوايي، مورد توجه بسياري قرار گرفته است. افزايش قدرت مانور هواپيماها و نيز روند روبه توسعه سفينه ها و ماهواره هاي فضايي از جمله دلايل اصلي افزايش ميل به استفاده از اين نوع سازه هاي مي باشد. ايده استفاده از فناوري مورفينگ و سازه هاي موج دار، که داراي رفتاري کاملاً متفاوت در جهت هاي مختلف هستند، همچون بسياري از فناوري هاي ديگر ريشه در طبيعت دارد. در طبيعت مي توان نمونه هاي بسياري از اين نوع سازه ها را مشاهده کرد. بال پرندگان و حشرات نمونه هاي بارزي از به کارگيري اين فناوري در طبيعت هستند.