سیستم تعیین موقعیت جهانی به دلیل تعیین موقعیت در فضای باز دارای کاربردهای زیادی است ولی در درون ساختمان و در ناحیه های شهری متراکم به علت تضعیف سیگنال زمانی که خط دید مستقیم از یک کاربر به حداقل سه ماهواره این سیستم وجود ندارد نمی تواند به طور موثری مورد استفاده قرار گیرد؛ که این امر یک انگیزه ای را جهت تحقیق و گسترش سیستم تعیین موقعیت داخلی ایجاد می کند. به طور کلی و عمومی، سیستم تعیین موقعیت جهانی استاندارد بالفعل برای تعیین موقعیت در محیط خارجی است، اما برای تعیین موقعیت داخلی استاندارد پذیرفته شده ای وجود ندارد. سیگنال های فروسرخ، فرکانس رادیویی و فراصوت امواج مهمی هستند که برای سیستم تعیین موقعیت استفاده شده اند. پردازش سیگنال، این سیگنال ها را به مقادیر قابل اندازه گیری همانند فاصله یا زاویه برای به دست آودرن مکان تبدیل می کند. سپس آن مقدار قابل اندازه گیری پردازش شده به وسیله یک الگوریتم تعیین موقعیت، موقعیت کاربر را تخمین می زند. برعکس ناحیه های باز، محیط سرپوشیده مشکلات مختلف را در کشف محل مجهول ناشی از اثرات چندمسیری و اثرات پخش ناشی از مصالح ساختمانی به همراه دارد. بنابراین یک درک عمیق از توزیع سیگنال های رادیویی داخلی برای تعیین موقعیت خوب بسیار سخت است. گسترش شبکه محلی بی سیم که بر پایه فناوری سیگنال های رادیویی می باشد یک فرصت جدیدی را برای سرویس مکان مبنا به وجود آورده است. ساختار شبکه محلی بی سیم می تواند برای تولید سرویس مکان مبنا بکار برده شود بدون اینکه تجهیزات اضافی مورد نیاز باشد. هدف سیستم تعیین موقعیت داخلی برآورد موقعیت برای ابزار بی سیم همانند لپ تاب و گوشی های همراه درون ساختمان و محیط های نزدیک همانند بیمارستان، انبار، فضای باز، هتل و فرودگاه می باشد. تعیین موقعیت داخلی برپایه چهار روش، زمان رسیدن، زاویه رسیدن، اختلاف زمان رسیدن، قدرت سیگنال دریافت شده می باشد. استفاده از قدرت سیگنال دریافت شده توسط کاربر رایج ترین روش برای تعیین موقعیت داخلی است.