شبکه حسگر بی سیم به مجموعه ای از حسگرها که به صورت خود برپا و به صورت بی سیم با یکدیگر مرتبط شده اند و همگی پدیده خاصی را اصطلاحا حس می کنند گفته می شود. تعداد این حسگرها می تواند بسیار زیاد و دامنه پراکنندگی آنها نیز می تواند بسیار وسیع باشد. حسگرهای این شبکه می توانند به صورت دستی در مکان های مورد نظر قرار گیرند و ثابت شوند و یا اینکه به صورت تصادفی در محل مورد نظر برای حس کردن پراکنده شوند. هدف اصلی در این شبکه ها بعد از برپایی در درجه اول جمع آوری اطلاعات و بعد از آن هر چه بیشتر بودن عمر شبکه است. پیشرفت های اخیر در فناوری ساخت مدارات مجتمع در اندازه های کوچک از یک سو و توسعه فناوری ارتباطات بی سیم از سوی دیگر زمینه ساز طراحی شبکه های حس گر بی سیم شده است. تفاوت اساسی این شبکه ها ارتباط آن با محیط و پدیده های فیزیکی است. شبکه های سنتی ارتباط بین انسان ها و پایگاه های اطلاعاتی را فراهم می کند در حالی که شبکه حسگر مستقیماً با جهان فیزیکی در ارتباط است. با استفاده از حسگرها محیط فیزیکی را مشاهده کرده، براساس مشاهدات خود تصمیم گیری نموده و عملیات مناسب را انجام می دهند. شبکه های حسگر بی سیم نیز از نظر تهدیدات و حملات مخرب بسیار آسیب پذیر هستند و طراحی ساده سخت افزار از این ابزارهای الکترونیکی، مانع از بکارگیری مکانیسم دفاعی مرسوم شبکه ها می شود. شبکه های حسگر بی سیم در بسیاری از حوزه ها شامل ماشینی  سازی یا اتوماسیون صنعتی، امنیت، تحلیل آب و هوا، دامنه وسیعی از سناریوهای نظامی کاربرد دارند.
کاربردهای شبکه های حسگر بی سیم:
- میدان های جنگی
- شناسایی محیط های آلوده
- مانیتور کردن محیط زیست
- بررسی و تحلیل وضعیت بناهای ساختمانی
- کاربردهای مختلف در زمینه پزشکی