رباتيک اجتماعي نقطه اشتراکي ميان زمينه هاي گوناگوني علمي، اعم از مهندسي، جامعه شناسي و روان شناسي است که اين امکان را فراهم مي آورد تا ربات هاي انسان نما به عنوان عوامل واسطه در کارهاي مختلفي که به گونه اي به تعامل مستقيم با انسان مربوط مي شود، نقش موثري ايفا نمايد. از کاربردهاي مهم اين زمينه، استفاده از ربات هاي انسان نما، با قابليت هاي ويژه در زمينه هاي درماني در ارتباط دو جانبه با بيماران است. از جمله پژوهش هاي اخير ساخت يک ربات انسان نما توسط محققان کشورمان براي تعامل با کودکان سرطاني است. کودکان سرطاني در طول درمان دچار استرس هاي فراواني مي شوند که اين ربات سعي مي کند در اين زمينه به آنها کمک کند. ربات هاي اجتماعي به دليل دارا بودن ظاهر بچگانه، حرکات هوشمند، لحن الکترونيک و غيره، از جذابيت وي‍ژه اي براي کودکان برخوردار هستند. کاربرد آنها براي کاهش استرس و افزايش اشتها، تطبيق پذيري، انگيزه و کنترل خشم مي تواند موثر واقع شود. در حقيقت اين ربات ها به عنوان عامل مياني در کنار درمانگر، به عنوان يک دستيار، مفاهيم آموزشي- درماني را به شيوه اي دوستانه و با بازده بالا به کودک منتقل مي کنند. مثلا ربات انسان نمايي که توسط محققان کشورمان براي کودکان سرطاني ساخته شده است مي تواند در نقش يک پرستار براي کودکان صحبت کند و از دغدغه هاي کودکان در مورد تزريق سخن گويد و راهکارهايي هم براي کاهش درد ناشي از آن ارايه دهد. همچنين دليل ماندن کودکان در بيمارستان و گرفتن داروها در زمان مشخص و معين را براي آنها بيان کند.

براي کاهش درد، تکنيک آرامش بخشي با نام ربات- ماکاروني آموزش داده مي شود.در اين روش ابتدا، از کودکان خواسته مي شود نفس هاي عميق بکشند،‌ سپس بدن خود را همانند يک ربات سفت کنند و مدتي را در اين حالت بمانند و حرکاتي را اجرا کنند. پس از اين، به آنها گفته مي شود که بدن هاي خود را کاملا رها و عضلات خود را شل و بي وزن نمايند. اين روش يک بار توسط ربات توضيح داده شده و اجرا مي شود و سپس روانشناس آن را با کودکان تمرين مي کند.