«ربات های اجتماعی» ربات هایی هستند که برای تعامل با انسان یا با یکدیگر طراحی شده اند و در تعاملات اجتماعی تقریبا مشابه انسانها عمل میکنند. هدف از طراحی و ساخت ربات های اجتماعی، و تعامل شان با انسان، ایجاد هم افزایی در سیستم های ترکیبی انسان - ربات است. ربات ها قابلیت هایی دارند که در مواردی می تواند مکمل نقاط قوت بشر باشد. از این رو در اینجا صحبت از هم ارزی یا جایگزینی نیست، بلکه بحث از سازگاری ربات با یک شریک انسانی معمولی در محیط کار و زندگی است. در سال های اخیر، با توجه به کار بردهای نوین ربات ها به شکل ربات های اجتماعی دستیار، از آنها به عنوان دستیار آموزگاران در زمینه های متعدد هنری و علمی استفاده شده است. از آنجا که ربات ها معمولا توجه دانش آموزان در سنین پایین تر را بیشتر جلب می کنند، به عنوان دستیارانی بسیار کارآمد برای آموزش علوم ریاضی و فیزیک کاربرد داشته اند. این مثال به همراه بسیاری از موارد دیگر به وضوح نشان میدهد که کاربرد ربات ها دیگر محدود به حوزه های سنتی مهندسی، ساخت، و صنایع گوناگون نیست، بلکه از قابلیت به کارگیری در بسیاری از زمینه های مهم اجتماعی مانند روابط با انسان ها، پزشکی و درمانی نیز برخوردارند. یکی از نتایج این نگاه نوین به علم رباتیک، به کارگیری ربات ها توسط آموزگاران و مدرسان غیر فنی - مهندسی است که به پدیده یی با عنوان «انقلاب رباتیک» مشهور شده است. از این رو، به دلیل پیشرفت های سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات همواره اساتید، آموزگاران، مدرسان و مربیان می کوشند تا همگام با تغییرات چشمگیر و روزافزون در فضای الکترونیکی خود را نیز به روز نگه دارند.